Bugün 22 Mayıs, Karanfil Bayramı ve artık yirmi dört yaşındasın. Her geçen sene kelime bulmakta zorlanıyorum sana yazarken ve ilk başlarda acaba unutmaya mı başlıyorum güzel anılarımızı diye endişe ederdim. Fakat zaman içinde azar azar eksildiğimi hissettim, yokluğunda.
Kendimi keşfetmek - daha doğrusu değişimimi görmek adına - yazdığım denemelerde fark ettim ilk olarak. Hiçbir bölümünde bahsetmek istediklerimi tam olarak ifade edemediğimi gördüm. Hatta bunun sebebini, deneme türünde yetkin olmayışım olarak da gördüm. Sensiz nasıl yarım kaldıysam, günün birinde o eserimi de yarım bırakacağım. Ağladığım için hislerim biraz kaybolmuş durumda ve sana hoş bir sürprizim var yine.
Vefatından yaklaşık bir sene sonra bir şarkı yayınlandı. Güzel, tam bir dans şarkısı diye dinlerken birkaç ay sonra klibini izledim. İlk başta şarkıyı sevinçle dinlediğim için mahcup olsam da, daha sonraları bana seni anımsattığı için çok mutlu oldum.
It Ain't Me 💁🏼♂️
Sen de tıpkı klibin sonundaki kelebek gibisin. Bana bu dünyada veda etmiş olsan da, sık sık yanıma gelip sarıldığını, tebessüm ettiğini hissediyorum. Her gece uyumadan önce ve her sabah uyandığımda, " Buradayım.. " diye fısıldamamın sebebi bu... Sürprizime gelecek olursam; kavuştuğumuz vakit, saçlarını okşayıp avuçlarını öptükten sonra bu şarkı eşliğinde dans edeceğim seninle. Buna da çok sevinip o şirin sesinle gülümsediğini duyuyorum..
Doğum günün kutlu olsun, huzurla uyu Karanfil'im...
Yorumlar
Yorum Gönder