Vay Lemi 🌙

     Bu hayatta bir şeyi çok istiyorum, yanılmayı.... Esasında böylesi cümleyi gündelik hayatımda kursam, beni az çok tanısalar dahi, çevremdeki pek çok kişinin aklına; benmerkezci, narsist veya daha önce karşılaşmadıkları bir kibir abidesi profil gelebilirdi. Gerçi beni tanıyan insanlar böyle düşünse gücenirdim, bana bu tip kişilik bozukluklarını uygun gördükleri için. Tabii işin şakası bir yana dursun, ön sözde de belirttiğim, Stefan Zweig'ın şu demecini yinelemek isterim. "Ana kahramanı, daha doğrusu odak noktası ben olan bir kitap yazma yürekliliğini gösterebilmem için, tek bir kuşağın yaşamak zorunda kaldığı olaylardan, felaketlerden ve çetin sınavlardan çok daha fazlası gerekliydi."   Tabii öncelikle bu haklılık ilkesinin ne üzerine yoğunlaştığını görmek lazım. Vakti zamanında, aniden keşfetmiş olduğum yeteneğimi kullanarak karakter analizlerinde bulunduğumda, bu haklılığı yaşıyorum. Nadiren ortaya çıkan ufak tefek pürüzler dışında pek yanılmadığım için, haklılık ps

     Canım, can özüm, canımın içi... Sana bu satırları, çalışma masası loş, sarı bir ışıkla aydınlanan millet kıraathanesinde yazıyorum. Yanımda canım çantam Muhittin de var... Güzel bir proje ama kitap ödünç alamamak mantıksız, her neyse. Bugün meydanda, içerisi tamamen sökülüp restore edilen eski tramvayı gördüm. Hani bilirsin, yıllarca hayalini kurduğum şu çocuk romanında, karavan olarak planladığım tramvay. İzin alıp bol bol fotoğrafını çektim.  Bir gece uykuya dalmadan önce sana söz vermiştim. Bu kitabı elbet yazacağım diye... Karakterleri, mekanları, akış örgüsü, her şeyi tamam. Kurgudaki zamanın araştırması ve kapak tasarımı kaldı geriye. Yok, yok... Gelmez aceleye. Başımı yastığa koyduğum her an, kapıdan süzülen ışığı seyre dalarım. Bilirsin, ben hep kapılara bakarım.. Belki bir an olur da, rüyalarda kavuşuruz diye. Biliyorum, o narin sesinle yine kıkırdayacaksın ama; telepati üzerine yeteneklerimi geliştiriyorum, tebessümüne kavuşmak adına...    Nisan'da erguvanım, Mayıs&#