Vay Lemi 🌙

         Açılışla birlikte mahalleli; Yirmi Adım Kahvesi, ortak bahçe ve Körüklü Kahve'deki tüm masaları doldurdu. Bugünkü yoğunluğu atlatmak adına sadece mekan içerisindeki büyük tezgahta servis açıktı. Herkese durumu izah edip tezgahın önünde açılış konuşmam için hazırlandım. Tanıdığım, tanımadığım onca insan, sabır ve heyecanla beni seyrediyordu. "Kıymetli misafirler, beni tanıyan, tanımayan tüm mahalleliler ve özetle bu güzel parkımızın müdavimleri. Hepiniz hoş geldiniz. Sizlerin gözünde belki beş yaşında cıvıl cıvıl bir çocuk, belki de yirmi beş yaşında bir delikanlıyım. Beni nasıl tanıdığınızın, bana bakış açınızın önemi yok aslında. Çünkü ben, her iki yaşın da ruhunu, coşkusunu ve ideallerini taşıyan biriyim. En önemlisi de kendimi bildim bileli; mahallemde, komşu mahallelerde oyunlar oynayan ve en çok da bu parkın müdavimi olan biriyim. Her biriniz gibi, en az ben de sizler kadar buraya aitim. Ben bu aidiyeti, en büyük hayallerimden birini gerçekleştirerek taçlandırmak

         Salyangozların da uğur böcekleri kadar sevimli olduklarını düşünüyorum, demişti, daha şimdi annesinin elinden tutup durağa gelen küçük kız. İsmi Defne'ydi ve daha durağa varmadan bana el sallamaya başladı. Ona ve annesine yer verdiğimde gülümseyip teşekkür etti. Çünkü dün yer verdiğimde annesi teşekkür etmişti. Durağı çevreleyen çam ağaçlarının gölgesi, henüz düşmekte olan ışık hüzmelerini bölerken, Defne elindeki oyuncak ayıyı yanındaki yaşlı teyzeye tanıtmakla meşguldü. Durağa gelir gelmez Defne'ye şeker uzatan Kadir Amca ise, benimle sohbete daldı. Tabii Defne, daha biz konuşmadan Kadir Amca'ya da teşekkür etmeyi ihmal etmedi. " Şu tabelaya bak! Yahu ben evden çıkarken de altı dakika gösteriyordu, hala aynı. Tabelalar gibi şoförler de mi kafayı yedi? " " Şimdilerde otobüsün hangi durakta ne kadar oyalandığını anlamak zorlaşıyor Kadir Amca. " " Doğru diyorsun da aslanım, eskiden ne güzel otobüs tarifelerine bakar, öyle çıkardık. Neredeys

         Aslan amca, İpek ve Tayfun'a mekanın son halini göstermeden önce, sizlere, mekanın bulunduğu parkı ve çevreyi biraz anlatmak isterim. Hoca Ahmet Fakıh Parkı; iki ana caddenin kesişiminde yer alan, dikdörtgen şeklinde cadde boyu uzanan, bir kenarına yakın yerde büyükçe süs havuzu ve diğer kenarına yakın yerde de oyun alanı bulunan tipik bir park modelini taşıyor. Merkezinde ise artık Yirmi Adım Kahvesi olan bina yer alıyor. Ee bu bildiğimiz bir parktan farksız diyebilirsiniz. Doğrudur tabii, tüm çocukluğum bu parkta geçtiğinden benim için nostaljik bir değeri var. Esasında bu mekana sahip olmak da çocukluk hayalimdir demeliyim.  Her ne kadar kendi içinde köşeli bir yapısı olsa da, çoğunlukla oval şekilde uzanan binanın arkasında ise, oyun alanına bakan küçük bir bahçe daha bulunuyor. İşte bu arka bahçeden, öndeki açık alanı kapsayacak kadar büyük bir çadır kuruldu. Bunun sebebi, birazdan sevdiklerime açıklayacağım sürpriz alanı da saklamak. Binanın içini sizlere, Tayfun'