Vay Lemi 🌙

           Daha bir durak gitmiştik ki, tramvayda neredeyse kimsenin olmadığını fark ettim. Kar yağışını izlerken bir yandan da Walkmande, Mustafa Sandal'ın Jest Oldu şarkısını dinliyorduk. Nakaratın ardından melodi tekrarlarken aklıma bir fikir geldi. "Tramvayın arkasındaki boşlukta dans edelim mi?" İpek şaşırarak yüzüme baktı. "Sarsılınca düşmez miyiz akıllım?" "Hım o zaman hem şarkıyı dinleyelim, hem de sen bana alternatif bir klip çekersin." diyerek akıllı telefonumu uzattım. "Yaşadıklarını kayıt altına almalıyız derken, aslında böyle bir eğlenceyi kast etmemiştim." "Hadi, hadi, mızıkçılık yapma. Çok keyifli olur hem." Tabii biz şarkıya dalıp klip çekmeye çalışırken yanlışlıkla bir durak sonra indik ama olsun, jest oldu doğrusu. İki saat boyunca alışveriş merkezinde haybeden dolaştık ve daha çok dayanamayıp üst kattaki restorana girdik. Dışarıdaki buz gibi havayı izlerken sıcacık çorbalarımızı içmek çok iyi gelmişti. "Şim

       Yine bilindik hengame hakimdi otogara. Raf düzenleyen büfeciler, dakika başı saatini kontrol eden firma çalışanları, kafasını kaldırıp peron numarasına bakmaktan aciz yolcular ve saat kaç olursa olsun illaki uykusu olup banklara kıvrılan diğer yolcular...  Ömrü denizlerde güverte reisi olarak geçmiş Kadir, onlarca ülke görse de, vatanındaki bu tipik otogar manzarası karşısında tebessüm etmekten kendini alıkoyamadı. Yedisinden yetmişine dek dünyayı bir ömür tekrar gezse, bu manzaranın değişeceği yoktu ona göre. Otobüs perona doğru manevra yaparken saatine baktı ve deri postacı çantasıyla gazetesini de alarak ayaklandı. Koca otogarda gazete okuyan tek kişi olmak tuhafına gitmişti. Otobüste kimler kimler vardı Allah bilir. Şu gençlerin kullandığı kulaklıklardan almak gerekti aslında. Gazete okumak da olmazdı, yanındaki yolcu için. Tabii ya... Çantasında bir roman vardı nasılsa. Kitabın yazarı, yıllar önce tanıştığı iş arkadaşı Ali'ydi. Umut ettiği üzere son nefesini, bir tiyatr