Vay Lemi 🌙

             Bugün dükkanı erken kapatmıştı Sahir. Geçenlerde Hande'den aldığı taba renkli, deri ceketini sırtına geçirip fötr şapkasını da taktı ve esnaf komşularına hızlıca selam vererek çarşıdan ayrıldı. Mahalle meydanına doğru giderken aklı halen, otobüste gördüğü o kızdaydı. İsminin anlamı gibi uykusuzdu Sahir, o yüzden onu düşünüp de hüzünlenme vaktini geceki yürüyüşlerine saklayabilirdi.  Salkımlı Meydan'a yaklaşırken yine bir Zeki Müren şarkısı mırıldanmaya başladı. " Erkilet güzeli bağlar bozuyor, amanın amaaan, yar yandım aman. Kirpikleri kalem olmuş yazıyor, canııım, canııım. " " Tek tek basaraaaktan. " " Bade süzereeekten. " " İnci dizereeekten. " " Gel caaanım, gel amaaan... " " Ooo Caniko! " " Ooo Aliko! " Bu güzel resital sona erince Aliko ile kucaklaştı. Sahir, tıpkı Hande'nin olduğu gibi Aliko'nun da çocukluk arkadaşıydı. Hele ki Aliko ile her görüştüklerinde, geyik muhabbetinin dibin

          Kampana mı? Hım bu isim bir yerlerden tanıdık geliyor ama bir yandan da ilk kez duyar gibiyim sanki. Başlığı görünce böyle düşünmeniz gayet doğal ama açıkladığım zaman, bilmeyenleriniz aa o muymuş yaa? diyebilir. Farklı nesnelerde farklı terim anlamı kazansa da, bizim tercih edeceğimiz anlamıyla kampana; tramvayların genelde yolcuları uyarmak için kullandıkları zildir. Yanlış anlaşılmasın, öykünün başında terimsel bir açıklamada bulunup da sizi sıkmak değil niyetim. Fakat karakterimiz Güzide, sahibi olduğu Kampana Sahaf'a yeni gelen pek çok müşterisine bunu açıklamak durumunda kalıyor.  İyi de bu Kampana Sahaf'ın ismindeki gizem nereden geliyor diye sorabilirsiniz. Nedeni gayet makul aslında. Çünkü; saygıdeğer, hoşgörülü, açıksözlü, dürüst, sevecen, sıcakkanlı, zeki, cesur ve haliyle güzide bir şahsiyete sahip karakterimiz Güzide; sahaf dükkanıyla aynı bahçede yer alan tramvayda, kardeşi Aliş ile yaşamaktadır.   Evet, evet, yanlış duymadınız... Avrupa'da elektri

         Tin. Tin. Titin... Tintitin... Annesinin yanına oturmuştu İpek ve en sevdiği oyuncak ayısı Pamuk'la oynarken, yağmurun pencerede süzülen damlalarına baktı. Tin, tin sesleri yağmurla birlikte artıyordu ve Pamuk'un başını okşayıp sarıldığında, meraklı bir edayla gülümsedi. Annesinin bu artan ritme tepkisini merak ediyordu en çok da. Yanı başında örgü örmekle meşgul olan annesinin dizine koydu başını. İşaret parmağını, havaya kaldırıp pencereden aşağı doğru süzülen, yağmur damlası ile yarıştırıyordu şimdi de. Örgüye kısacık bir ara veren annesi, karnını gıdıklayıp elini öptü. Kahkahalara boğulan İpek, sevimli ayısını düşürmemek için daha çok sarıldı.     Annesi günden güne örgüyü tamamlamaya yaklaşıyordu. Pamuk'un elinden tutup annesinin yanına giden İpek " Ne örüyorsun anneciğim? " diye sordu merakla. " Sana yelek örüyorum kuzum, hem bak en sevdiğin, turuncu renkte. "  " Aaa... Düğmeleri de olacak mı peki? " " Sen istersen tabii ol