Gidenlerden..

 

   Merhaba canım Karanfil'im. Son zamanlarda durgun, yoğun ve bir o kadar da tuhaf günler görüyorum. Yaşıyorum demeye dilim varmıyor, neyse. İş ile ilgili belirsizlikler sürüyor. Hayallerime kavuşma ihtimali yeniden uzaklaştı maalesef. Çünkü biliyorsun, kendi düzenimi kurmam şart. Emin değilim ama belki de öğrencilerimle son oyunuma çıkabilirim. O yüzden olsa gerek, provalarda pek tadım yok. Oyun için birkaç şarkı hazırladım doksanlardan. Mustafa Sandal'ın Gidenlerden şarkısını da düşündüm aslında ama, o şarkıda hep tebessümünü gördüğüm için, sahnede gözlerim dolar diye endişeliyim. Yine de oyun sonunda selam verirken, sana o şarkıyı mırıldanırım çiçeğim. 

İçimdeki boşluk daha da büyüyor. Öyle ki, artık fizyolojik etkiler de göstermeye başladı. İştahım olmasa da, yemekten kısa süre sonra yine acıkıyorum. Gülme, gülme, obur değilim tabii. Yine de anlamlandıramıyorum bu hali. Sana olan hasretimle birlikte, yokluğunun getirmiş olduğu bir durum diye düşündüm ilk başta. Fakat, neden son zamanlarda bu denli yoğun bir boşluk hissediyorum ki? Sebebi veya cevabı senin yokluğunda değil diye düşünüyorum. 

Bazen bazı şeyleri istiyorum. Mesela normal veya aptal birisi olmayı istiyorum. Muhabbetin ortasında aklıma geliveren espriler, dilime de gelsin istiyorum. Sevinmeyi, mutlu olmayı, en çok da şaşırmayı, duygulanmayı, hayal kırıklığına uğramayı, duygulara dair çabalamayı istiyorum. İnsanların gelir geçer, gündelik hisleri, fikirleri çekicidir belki de... Düşündüm de, hiç de değil bence. 

Aman, gevezelik edesim tuttu benim de. Gerçi telefonda konuştuğumuzdaki sakinliğimi düşününce ben de güldüm şimdi. Doğum günün kutlu olsun iki ömrümün çiçeği, canım Karanfil'im benim... Artık yirmi altı yaşındasın tebessümüne kurban olduğum...

Şu bahsettiğim şarkının sözleriyle sonlandırayım mektubu;

Sözüm bir tek sana, selam gönder bana,

Gidenlerden, bir tek seni bana ekledim,

Seni deli gibi özledim, gidenlerden...