Yüreğimi sıkıştıran bu suskunluğunu anlamıyorum doğrusu. Seni görmek içimdeki sızıya can veriyor sanıyordum bu belirsizlikte. Yerine yenileri de ekleniyordu haliyle. Bana baktığında, gördüğün yabancıyı hatırlayabilir misin? Tuhaftır ki, bir teşekkürü borçluyum sanırım. Bana baktığında gördüğün o yabancıyı hatırlayabildin mi merak ettim aslında. Fakat asıl teşekkürün sebebi bu değil. Bugün berbat bir haldeyim ve aldığım nefes bile ağır gelip baş ağrısı yaparken seni gördüm. Yaşadığım acıyı bir nebze olsun unuttuğum için teşekkür ederim. Onca suskunluğa dair çıkardığım bir tek anlam var ki, o da veda etmem gerektiğidir...
Tam olarak şunu demiştim:
" Hoşça kal demek, aslında büyük bir kederi bırakmaktır zannımca. Belki de yine bir şiirle veda ederim, kim bilir? "
Koca bir kederi sana bırakmak istemem,
Ondandır ki,
Veda ederken katlanır mahcubiyetim,
Al kederimi,
Savur bir kenara,
Şu telaffuzumda cüretimi hoş gör,
Hoşça kal. Kleo...
Yorumlar
Yorum Gönder