Kış Güneşi Pek De İyi Sayılmaz Sanki

 

   "Gerçi hoş, geceleri kitabımı okurken yanımda oturup bana eşlik ettiğini de hissediyorum Karanfil Sultan'ım... Bu gece de oturup kitabımı okur muyuz canım çiçeğim?"

Geçen sene tam da bu sözle bitirmiştim sana olan mektubumu. Ne zaman kitap okusam, piyano dinlesem yanı başımda bana eşlik ettiğini hissediyorum. Bazı geceler, yorgunluktan kitap okumayı ihmal ediyorum üzgünüm. Fakat sabahları otobüste bunu telafi ediyorum canım çiçeğim. Piyanoyu toplum içinde dinlemek cesaret ister bence. Çünkü bazı parçalarda seni düşünüyorum ve gözlerim doluyor. 

Piyano solosu ve kitaplar kadar harika olan bir şey daha var. Her sabah otobüs beklerken gündoğumunu izliyorum. Kızılın, turuncunun ve sarının sırayla ufka dizilişi çok hoş. Hele ki, küçük bulutların da, adacıklar gibi renklerin üstünde süzülmesi... Fakat seninle yan yana durup da izleyemediğim bir manzaranın, pek de güzel olamayacağını düşündüm. Benimle hemfikir olmalılar ki, bulutlar sabahları anlaşmış gibi renk cümbüşünü perdeliyor. Yine de gündoğumunu aynı kararlılıkla izliyorum. Çünkü tebessümüme sebep oluyor ve gülümsediğim zaman sen çok mutlu olurdun.

Bu kış neredeyse hiç kar yağmadı. Kış güneşinin pek de iyi sayılmadığını düşünmekteyim. Hatta berbat bir şey! Ama mektubumun başlığına daha hafif bir açıklama getirdim haliyle. Şu an sana bu mektubu yılbaşı gecesinde yazıyorum. Hiç de yılbaşına benzemeyen bir yılbaşı geçiyor, emin ol. Evet, doğru bildin çiçeğim. Bugün de hava güneşliydi!

Geçenlerde Uçan Sınıf'ı yeniden okudum. Hatta öğrencilerimin kitap sınavına katılacağım canım. Merak etme Forever dizisini de izleyeceğim. Özellikle dokuzuncu bölümü... Hem, güzel bir haber vereyim. Önümüzdeki ayın kitabı da, 2 Dem 1 Tutam romanım olacak büyük ihtimalle. Ondan da sınav olmayı planlıyorum öğrencilerle birlikte. Ne dersin, sence yüz alabilir miyim? Tabii esprisi bir yana, sanırım bu sene okuldaki son senem. Evet canım, çok seviyorum ama ekonomik şartlar, verilip de tutulmayan sözler derken bir yere dek sabredebilirim. Acaba ne olur ki, kaybedecek neyim var ki hem, diyerek başvurmuştum. Öyle de nasip olmuştu. Belki böylesi daha hayırlıdır, kim bilir? Hem söz veriyorum. Bir mektubumda sana, Mavi Kapı Kabare'nin şahane ekibinden bahsedeceğim. Hepsi de harika çocuklar doğrusu. Yine kitap okuyalım mı?